Een erg interessant nieuwsbericht wat ik tijdens de Olympische Spelen zag langskomen, was het volgende:
“Vier badmintonduo’s zijn gediskwalificeerd wegens het opzettelijk willen verliezen om zo in volgende rondes makkelijkere tegenstanders tegen het lijf te lopen.”
Ik wil niet direct een mening vormen over de diskwalificatie, maar wat ik frappant vind, is dat ik tijdens een poulewedstrijd van Spanje in het basketbaltoernooi de commentator hoorde zeggen dat Spanje in een eerdere wedstrijd opzettelijk had verloren van Brazilië om zo de Verenigde Staten (de torenhoge favoriet) pas in de finale te kunnen tegenkomen. Een identieke situatie aan die van de badmintonduo’s, echter volgde hier geen diskwalificatie.
In principe is het een strategische keuze om zo de kans op een gouden medaille te vergroten, wat alleen maar de wil om te winnen aantoont. Natuurlijk kun je zeggen dat je dan van iedereen moet kunnen winnen, maar wanneer je de VS eerder in het toernooi tegenkomt, is de kans groot dat je uit het toernooi ligt.
Om dit soort taferelen te voorkomen, zou het hele toernooi volgens een knock-out systeem gespeeld moeten worden. Een strategisch verlies is dan ondenkbaar. Aangezien er dan nog steeds de mogelijkheid bestaat dat het ene “pad” makkelijker is dan het andere, zou een schema zoals bij judo mijns inziens goed kunnen werken. Bij judo werkt men met een knock-out systeem genaamd de eliminatie met herkansing. Dit betekent dat elke verliezer terugkomt in een herkansingenronde. Wanneer in de herkansing wederom wordt verloren, ligt een speler wel uit het toernooi. Het schema staat dan ook wel bekend onder de naam dubbele eliminatie. Een voorbeeldschema is te vinden op de site van de Judo Bond Nederland. Uiteindelijk spelen de beste twee “verliezers” tegen de verliezers van de reguliere halve finales. Hieruit volgen dus twee winnaars die beide de derde plaats en dus een bronzen medaille winnen.
Quality means doing it right when no one is looking.
Henry Ford |