Onuitspreekbare namen?

door Mathijs Oosterhuis

Al eerder schreven wij over moeilijk uitspreekbare merknamen, zoals Oscillococcinum, in de farmaciewereld. Al langer houd ik het speelveld van bedrijfs- en productnamen in de gaten waarbij me vaker opvalt dat commercials volledig gericht zijn op de uitspraak van een naam.

Zo staat het Facebook account van Arke, dat per 1 oktober als Tui (spreek uit: toewie) door het leven gaat, vol met video’s opgenomen in Nederlandse plaatsen waarbij voorbijgangers gevraagd wordt hoe deze naam uit te spreken. Natuurlijk komen alleen mensen langs die letterlijk tui zeggen of twie (van etui) of tjoe. Een poging tot een ludieke aandachtsactie die nog net door de beugel kan.

Minder gecharmeerd ben ik van de reclamestukjes van Belvilla (is dit nou Belvilla of Belviella). Had men toch wat langer na kunnen denken over hoe Nederlanders deze naam blijkbaar verkeerd uit zouden bespreken.

Dan hebben we ook nog het t-shirtmerk Girav waarvoor voornamelijk reclame gemaakt wordt via de radio. Wat betreft de naam is deze leuk verzonnen. Het gaat om lange t-shirts (en wat is een opvallende eigenschap van een giraffe?) waarbij de merknaam gespeld wordt met een “v” verwijzend naar het type hals. Dit taalgrapje komt bij reclame via audio natuurlijk niet over, waardoor je als bijkomend nadeel hebt dat mensen niet weten hoe de naam geschreven dient te worden. Om dit op te lossen eindigen all commercials dan ook hetzelfde:

Deze wijze van reclame maken brengt twee eigenschappen met zich mee. Door het herhalen van de naam (en bij mij in sommige gevallen de ergernis hieraan) blijft deze mogelijkerwijs langer hangen. Het telkens moeten gebruiken van circa 8 seconden per reclamestukje om de spelling van de naam uit te leggen is daarentegen natuurlijk gelijk aan het weggooien van geld.