Gisteren was ik aanwezig bij een lezing van Joost van Kuppeveld, eindredacteur van Belegger.nl. Zodoende kwam ik ook bij zijn column “Dear Steen” terecht, waarbij de laatste editie gaat over grote schulden, hoge salarissen en rijke investeerders bij voetbalclubs. Aangezien voetbal één van mijn interesses is, moest ik direct aan allerlei situaties in de voetbalwereld denken! Er zijn echter zo veel interessante anekdotes dat ik een selectie heb gemaakt en de rest voor een volgend artikel bewaar. De onderwerpen van vandaag zullen allemaal gelinkt zijn aan mijn favoriete club FC Groningen.
Zoals de titel doet vermoeden gaat dit artikel over investeringen bij FC Groningen. De beslissing of het verantwoord is om een stadion uit te breiden is er één die tamelijk eenvoudig is. Kosten zijn in kaart te brengen, al vallen kosten in de bouw volgens mij altijd hoger uit en ook de opbrengsten zijn redelijk eenvoudig te achterhalen. De prijs voor een seizoenkaart is bekend, FC Groningen weet hoe veel mensen er op de wachtlijst voor een seizoenkaart staan, weet wat een los ticket oplevert en wat de bezettingsgraad tijdens wedstrijden is. Op die manier zijn de directe opbrengsten te bepalen. Verder zullen de inkomsten voor de catering, die in eigen handen van de voetbalclub is, toenemen. Qua kosten moet er nog rekening worden gehouden met extra beveiliging en stewards, waarvan de laatste vaak vrijwilligers zijn. Tevens kan een groter stadion ook aantrekkelijk zijn voor het spelen van (oefen)wedstrijden van (Jong) Oranje en grotere sponsors trekken. Ongetwijfeld zijn er nog andere aspecten die meewegen, maar, mijns inziens, zijn deze gemakkelijk te kwantificeren.
De “waarde” van een speler bepalen is echter veel lastiger. Ga je er van uit dat een speler wordt verkocht of zijn contract uitdient? Zal hij een basisplaats veroveren? Wat voegt hij eigenlijk toe wanneer er al spelers op zijn positie onder contract staan? Hoe blessuregevoelig is een speler? Allerlei vragen die het moeilijk maken om een speler te waarderen.
Een vraag die ook een rol speelt bij de grote bekende namen is wat er aan de merchandising verdiend kan worden (denk hierbij aan de transfer van Beckham naar Amerika en van Drogba naar China). FC Groningen heeft echter een eigen diamant op dit gebied in de spelersgroep, namelijk Hyun-Jun Suk. Hij is sowieso al een cultheld, omdat hij Ajax heeft overtuigd om daar mogen mee te trainen en heeft daar op fascinerende wijze zijn eerste Nederlandse contract verdiend. Interessant is namelijk de Peace Cup, een tweejaarlijks toernooi georganiseerd door Sunmoon Peace Football Foundation, een stichting die ook eigenaar is van de Zuid-Koreaanse voetbalvereniging Seongnam Ilhwa Chunman, een vaste deelnemer aan het toernooi. Vanwege de aanwezigheid van Suk, een Zuid-Koreaan, mocht FC Groningen meedoen aan de editie van 2012. Voor deelname ontvangt FC Groningen sowieso $200.000 startgeld, waarbij prijzen kunnen oplopen tot $1,500,000 bij winst van het toernooi. Er waren natuurlijk wel een aantal voorwaarden aan de deelname, zoals het laten spelen van Suk, een ware superster in Zuid-Korea en tevens werd hij tot aanvoerder benoemd tijdens het toernooi. Dit zijn natuurlijke prachtige opbrengsten voor de club, die helaas laatste werd, die lastig zijn te voorspellen bij een financiële analyse van een potentiële speler.
Wanneer een speler wordt verkocht zijn vergelijkbare vragen relevant om de juiste verkoopprijs te bepalen. Tevens spelen er ook andere zaken bij een transfer. Een prachtig voorbeeld van risicomanagement vind ik de transfer van Marcus Berg naar HSV. Alle bedragen bij elkaar opgeteld kwam de transfer op €10.000.000 uit. Er werd echter besloten om dit in 3 termijnen te ontvangen, waarvan de eerste termijn vrij snel werd voldaan. Aangezien er toch wel enige onzekerheid is in de voetbalwereld over te ontvangen betalingen besloot FC Groningen om een regeling te treffen waardoor zij al het geld direct zou ontvangen. De tweede termijn werd direct door HSV voldaan, waarbij zij een korting van twee ton kregen. De derde termijn van €3.100.000 is overgenomen door een Britse bank die daardoor FC Groningen direct een bedrag van €2.750.000 uitkeerde. Oud financieel directeur Erik Mulder zei destijds: “Doordat wij het geld al hebben en er al rente over krijgen, wordt het uiteindelijke verlies minder dan €550.000, maar dat nemen wij voor lief. Het risico dat wij liepen bij de oorspronkelijke overeenkomst vonden wij te groot.”
Een laatste situatie die ik wil noemen is die van opties in contracten. Een merkwaardige situatie was er twee jaar geleden tijdens de zomertransferperiode rond verdediger Sepp de Roover. Zijn contract liep destijds af, hij wou graag terug naar zijn thuisland België en FC Groningen wou eigenlijk ook niet door met De Roover. Er bleek interesse namens Sporting Lokeren in de speler, maar FC Groningen voelde er logischerwijs weinig voor om De Roover gratis te laten vertrekken. De vereniging beschikte over een eenzijdige optie om het contract te verlengen, welke gelicht werd, zodat zij een transfersom, die uiteindelijk €275.000 bedroeg, konden vragen aan geïnteresseerde clubs.
Zoals u merkt, is er van alles gaande op financieel gebied bij sportclubs. Zelf vond ik dit een aantal zeer interessante situaties gerelateerd aan FC Groningen. Voor de liefhebbers heb ik nog legio toestanden in de voetbalwereld die op korte termijn gepubliceerd zullen worden!
It is easier to believe a lie that one has heard a thousand times than to believe a fact that no one has heard before.
|